بسم رب الزهرا (سلام الله علیها)
به گستره وجود آمد آنکه “اِمتَحَنَکَ الله الذّی خَلَقَکَ قَبلَ اَن یَخلُقَک” او که “والِدَهَ الحُجَجِ عَلَی الناسِ اَجمَعین” بود . به حق فاطمه ، “حَوراءُ الانسیَّه” ، “مُحَدَّثَهُ العَلیمَه” و “فاضِلَهُ الزَّکیَّه” بود . ما هم پیمان با عهدی که در غدیر بستیم ، می مانیم چون یقین داریم که”مَن وَصَلَکِ فَقَد وَصَلَ رَسولَ اللهٍِ صَلَّیَ اللهُ عَلَیهِ وَ آلهِ ” و ایمان داریم از هستی ساقط است هر که “مَن قَطَعَکَ فَقَد قَطَعَ رَسوُلَ اللهِ صَلَّی اللهُ عَلَیهِ وَ آلهِ” براستی تو را نشناختند و این عبارت را به فراموشی سپردند که “وَ مَن جَفاکِ فَقَد جَفا رَسولَ اللهِ صَلَّی اللهُ عَلَیهِ وَ آلِهِ” . بی شک در بستر آتش جای گرفتند آنان که “مَن آذاکِ فَقَد آذی رَسولَ اللهِ صَلَّی اللهُ عَلَیهِ وَ آلهِ” . پدر و مادر و جان و مال و فرزندانم به فدایت ! که تو “بَضعَه” و “رُوَحُهُ اَلَّتی بَینَ جَنبَیهِ” در جوار رسول مهربانی هستی ! من میدانم “ساخِطٌ عَلی مَن سَخِطتَ عَلَیهِ” و ارادتم بیش از پیش است بر کسانیکه “مُوالٍ لِمَن والَیت” و بیزارم از آنانکه “مُعادٍ لِمَن عادَیتِ” . پس پروردگارا ! به محمد -رسول گرامی- و علی -یگانه جانشین او- و فاطمه-دخت پیغمبر و همسر علی- و حسن ، حسین ، سجاد ، باقر ، صادق ، کاظم ، رضا ، جواد ، هادی ، عسگری و مهدی -او که منتظر و گوش به فرمان برای ظهور از سمت توست- که سلام و صلوات و درود و تهیات تو نثار روح پاک و مقدس آنان باد ، قسمت می دهم که صدایم را بشنوی تا آنان دست بزرگواری بر من فرود آورند و شفیع من به سوی تو شوند و تو به آنان اجازه شفاعت در حق من را بدهی و به حق “لااِلهَ اِلاّ اَنت” مرا دست خالی بر نگردانی . انشاءالله
خاکسار کوی عشقت ؛ علیرضا پورمشیر