” shia curse on aisha “

مولایمان حضرت امام جعفر صادق (علیه السلام) فرمودند :

” بعد از نماز هر نمازم چهار زن و چهار مرد را لعنت میکنم : عایشه ، حفصه ، هند و ام الحکم ، ابوبکر ، عمر ، عثمان و معاویه “

در ماه میهمانی خدا بعد از پانزده روز شادیم و مسرور چون خانه آقا امیرالمومنین (ع) و بانو حضرت زهرا (س) میزبان عرشیان و افلاکیانی هستند که به پابوسی نوگل شکفته بوستان رحمت می آیند ! آری حسن او که علی بن ابیطالب و فاطمه زهرا در انتخاب اسم او از رسول الله پیشی نگرفتند و رسول خدا نیز از باریتعالی ! و آنگاه بود که جبرئیل به دست بوس خانه وحی آمد و فرمود : خداوند تبریک عرضه داشته و فرموده که نام این فرزند را ” حــســن ” بگذارید ! و تاریخ نقل میکند که تا هفت روز به یمن قدوم حضرت مهربانی ، امام حسن مجتبی (ع) خاندان نبوت به اطعام در مدینه مشغول شدند !

اما خبر آمد خبری در راه است ! و ما سرخوشیم چون از آن آگاهیم ! هفده رمضان حکایت از مرگ ملعونه ای می دهد که در حق اهل بیت (علیهم السلام) بسیار جفا کرد و ظلم و ستم بسیاری در حق آنان روا داشت ! ناقل سخنم ، برگه های تاریخ است و قلم مورخین شیعه و سنی . بعد از رحلت بانو خدیجه کبری (س) و ماجرای ازدواج پیامبر با عایشه که آن هم به خاطر مصلحت اسلام بود ، کینه دشمنان پیامبر و خاندان بزرگوارش دو چندان بود . عایشه خود نقل میکند آنقدر نسبت به خدیجه احساس حسودی کردم که به پیامبر گفتم : چقدر از خدیجه می گوئی ؟! بهتر از خدیجه هم اکنون در کنار شماست !!! ( اشاره به خود میکند که گویند جوان و زیبا رو بوده است )  بعد از این سخنان پیامبر با شدت غضب و با لحنی تند که موهای سر مبارکشن تکان خورد ، فرمودند : راجع به خدیجه اینطور نگو ! که هیچ فردی به اندازه او در نزد من عزیز و مورد احترام نیست ! این حسادت ها که کم هم نیستند در تاریخ به همین جا خلاصه نمیشود ! وقتی خبر شهادت آقا امیرالمومنین به گوش او رسید ، آنقدر خوشحال شد که بیتی در مدح ابن ملجم سرود و سجده شکر به جا آورد و نقل شده است که از این شادی غلامی داشت ! نام غــــــــــلام خود را ” عبدالرحمن ”  گذاشت . تا هر موقع او را صدا میزند ، بیاد ” عبدالرحمن ملجم مرادی ” قاتل حضرت امیر بیفتد ! اما حضرت باقر ، امام پنجم (ع) فرمودند : ” اگر قیام کند ، قیام کننده ما هر آینه حمـــِراء ( عایشه ) را به سوی آن حضرت می آورند تا او را حد زده و انتقام دخت پیامبر ، حضرت زهـــرا (س) را از آن بگیرند . ” آری ! ما شادیم و مسرور در این شبها چون خنده بر لبان بانو حضرت زهرا (س) جای خوش کرده است و به شادیقلب آقا امیرالمومنین (ع) می بالیم و افتخار میکنیم و به وجود نازنین مولای عصر خود سلامی عرضه میداریم و می گوئیم : ” اسعد الله ایامک یا صاحب الزمان ” و دستان خود را بلند کرده و از سویدای قلب و جانمان فریاد برمی آوریم که : ” اللهم عجل لولیک الفرج “

به امید صبح ظهور و به امید خاکساری حضرتش در روز وصال ؛

خاکسار کوی عشقت ؛ علیرضا پورمشیر