امام صادق (علیه السلام) فرمودند :
” شیعتنا جزء منا خلقوا من فضل طینتنا یسوؤهم ما یسوؤنا و یسرهم ما یسرنا ”
” شیعیان ما ، جزئی از ما هستند . که از اضافه طینت ما خلق شده اند.آنچه ما را ناراحت کند
آنان را ناراحت میکند و آنچه ما را مسرور کند،آنان را مسرور می نماید . ”
شیعه ، جنازه پیغمبرش را رها نمیکند و به سقیفه نمی رود .
شیعه ، فاطمه (سلام الله علیها) را در پشت در و علی (علیه السلام) را طناب بر گردن ، تنها نمی گذارد .
شیعه ، جنازه تیر باران حسن (علیه السلام) را می بیند ، اما سینه خود را آماج تیر ها قرار می دهد .
شیعه ، با زینب (سلام الله علیها) بر حسین می گرید . شیعه ، کنار محمل زینب (سلام الله علیها) ، سر می شکند .
شیعه ، هنوز برای رقیه (سلام الله علیها) سه ساله در خرابه مرحم می برد . شیعه ، بر امامان مظلومی که بدست میراث خواران سقیفه محبوس و مسموم شدند ، می سوزد . شیعه ، از امامش این درس ابدی را گرفته است که : “اگر دوست داری در درجات عالی بهشت با ما باشی ، برای حزن ما محزون و برای شادی ما شاد باش ! ”
شیعه ، در شادی وجود نازنین حضرت زهرا (سلام الله علیها) که بهانه خلقت هستی است ، شاد است و هدفش کسب رضایت اوست ! چون رضای او ، رضای پیامبر و رضای پیامبر ، رضای خداست ! و هنگامیکه مادر عالمیان می فرمایند :
“اللهم فرغنی لما خلقتنی له ” ، شیعه ، سمت و سویی الهی می گیرد و چون خردی نوپا ، دست بر دیوار می گیرد و با هدایت مادر به قرب الهی که همانا منزل و مآوای حقیقی است ، پیش میرود .
پس در این روز ، هم با لعن بر جبت و الطاغوت ، قلب مادرت حضرت زهرا (سلام الله علیها) را شاد کن و هم در غدیر ثانیِ ربیع الاول ، با امیرالمؤمنین زمان خود ، حضرت صاحب الامر (عج) بیعتی جاودانه بند تا هیچ گسستی چون سقیفه را یارای آن نباشد تو را جدا سازد ! و به آنان که منکرند اثبات کن که منتقم ، آمدنی است !
… اگر سحر برسد ، وای ! اگر سحر برسد
.
خاکسار کوی عشقت ؛ علیرضا پورمشیر