به آسمان نگاه كن
ببين كه آب رفته است
و ماه ، ماهِ منتظر
در آن به خواب رفته است

درختها از انتظار
چه رنگ رنگ گشته اند
پرنده ها به شاخه ها
تمام ، سنگ گشته اند

صداي آه از زمين
به گوش ماه مي رسد
نوشته روي جاده ها :
“كسي زراه مي رسد ”

كسي كه نسل روشنش
به آفتاب مي رسد
به سبزه ها ، درختها
به خاك و آب مي رسد

بيا كه جاده ها تو را
بلند ، آه مي كشند
و اسبها به بوي تو
عِنان به راه مي شند

بيا كه آسمان پر از
پرنده هاي آهني است
بيا كه عصر گريه ها
و خنده هاي آهني است

بيا كه دستهاي ما
تو را نشانه كرده اند
و چشمها از انتظار
همه جوانه كرده اند


محمد كاظم مزيناني


پ.ن
مي گم به نظر شما با اونايي كه مثل من خوابن و جمعشون يكشنبس چكار بايد كرد .
اونايي كه مثل من تازه يادشون ميوفته كه يه جمعه اي بود و يه آقاي قرار بود بياد و نيود.
به نظر من كه بايد بزاريم به حال خودشون باشن .
مي گن كسي رو كه خوابه ميشه بيدار كرد ولي كسي كه خورشو به خواب زده رو ….