در بشائر المصطفی روایت شده است که روزی رسول خدا صل الله علیه و آله به خانه ی علی علیه السلام وارد شد و فرمود: برادرم آمده ام تا تو را بشارت دهم به اینکه جبرئیل در این ساعت بر من نازل شد در حالی که پیامی از خداوند تبارک و تعالی به من رساند و آن پیام این است:
(یا احمد، علی را بشارت ده به اینکه دوستان گنهکار و مطیعان تو از اهل بهشتند.)
علی علیه السلام به شکرانه ی این پیام الهی به سجده افتاد و گفت:«خدایا، من نیمی از حسناتم را به آنان بخشیدم.»
پس از او فاطمه سلام الله علیها گفت:«خدایا، تو شاهد باش من هم نیمی از حسناتم را به آنان بخشیدم.»
پس حسن و حسین علیهما السلام گفتند: «خداوندا، ما هم نیمی از حسناتمان را به آنان بخشیدم.»
آنگاه رسول خدا صل الله علیه و آله فرمود:«شما کریم تر از من نیستید، من هم نیمی از حسناتم را به آنان بخشیدم.»
سپس جبرئیل نازل شد و گفت:«یا رسول الله، خداوند تبارک و تعالی می فرماید: شما از من مهربانتر نیستید. من هم گناهان دوستان علی را بخشیدم و بهشت و نعمات آن را روزی آنان قرار دادم.»
احقاق الحق/ج7/ص164